Himalaya Watch

People, issues. Debates, perspectives. Details, nuances. A crisp view from the top.

Visit the new professional website of Jiwan Kshetry

Monday, October 19, 2015

नाकाबन्दीको बादलमा चाँदीको घेरा

यो दशैंका निकै कम सुखद कथाहरुमध्ये यो कथा प्रेरणादायी छ।  





बारा जिल्लाका राम थरका यी रिक्साचालक २०४५ सालदेखि रिक्सा हाँकिरहेका छन् । तर अहिलेसम्म उनको जीवनमा त्यस्तो उल्लेख्य प्रगति केही भएन । यिनले रिक्सा कुदाइरहे, कमाइ खान बस्न र सानो परिवार धान्नमा ठिक्कै भयो । भविष्यका लागि जीविका फराकिलो पार्ने भन्ने यिनले सोच्न पनि सकेनन् ।

तर यसपल्ट मधेश आन्दोलन र भारतको नाकाबन्दी उनी र उनीजस्ता धेरैका लागि आशीर्वादजस्तै भयो । रिक्साले धेरै कमाइ गर्न थाले । यही बेला सडकभर ब्याट्रीले चल्ने इ–रिक्सा देखिन थाले ।

म यो रिक्सा चढेको साँझ यी चालकले पाइडल हाँक्ने रिक्सा चलाउने अन्तिम हप्ता थियो । शोरुममा गएर चानचुन एक लाख रुपैयाँ बुझाइसकेका यिनले मासिक ५००० रु किस्ता तिर्ने गरी अर्को साता इ–रिक्सा किन्दै थिए ।

नयाँ साधनको कल्पनाले मात्र पनि उनी पुलकित थिए । खुट्टा थकाउनु नपर्ने, सातजनासम्म आरामले बोक्न सक्ने, चार्ज गरे पुग्ने ।

यो उनको कथा मात्र हैन । अर्को दिन इ–रिक्सा चलाउँदै गरेका चौधरी थरका अधवैंशे चालकले चाहिं साहुको साधन कुदाइरहेका रहेछन् । भनेः चार लाखको गाडी हो हजूर, अरुभन्दा राम्रो छ । हुन पनि अरु तीन लाख पर्ने इ–रिक्साहरुभन्दा त्यो राम्रो थियो ।



साहुलाई उनले दैनिक १२ सय बुझाउनुपर्ने रहेछ । यो त जुलुमै भैगो नि, वर्षभरमा गाडीको मूल्य जति त साहुले पाइसक्दोरहेछ, अनि त्यसपछि यो तपाइँको हुन्छ त भन्ने मेरो प्रश्न रह्यो ।

त्यसो नहुने रहेछ, गाडी साहुकै रहने । तर दैनिक सरदर कमाइ सोध्दा उनले भनेः २५ सयदेखि ३ हजार । अबचाहिं अघि सोचिएजस्तो जुलुम रहेनछ भन्ने लाग्यो । दैनिक सरदर १५ सय बचाउने हो भने यी चालकले वर्षभरमा आफ्नै बचतले यस्तै साधन किन्न सक्ने रहेछन् ।

एक त नाकाबन्दी, त्यसमाथि चाडपर्व, अहिले वास्तविक दशैं यिनै इ–रिक्साहरुलाई आएको छ चितवन लगायतका ठाउँमा । खटेर काम गर्नेहरुले इ–रिक्सा किनेर त्यसको झण्डै आधा मुल्य यही सिजनमा उठाउने देखिन्छ । इन्धन आपुर्ति अझ केही महिना सहज नहुने हो भने त छोटो दुरीको यातायातमा टेम्पो र ट्याक्सीको विकल्पको रुपमा यिनै साधन दरिन सक्ने देखिन्छ ।

अस्थिरता, आन्दोलन र अघोषित नाकाबन्दीले नेपालको अर्थतन्त्रमा अँध्यारो बादल लागेको छ । तर त्यसमा यस्तै चाँदीको घेरा पनि छ । दीर्घकालमा इन्धन संकटसित जुध्ने हो भने नेपालको अर्थतन्त्रका धेरै क्षेत्रले यस किसिमले आफूलाई बदल्दै जानुपर्नेछ । 

No comments:

विजय कुमारको खुशी पढेपछि

जीवन, खुशी अहंकार

जीवनमा अफ्ठ्यारा घुम्तीहरुमा हिंडिरहँदा मैले कुनै क्षणमा पलायनलाई एउटा विकल्पको रुपमा कल्पना गरेको थिएँ, त्यसलाई यथार्थमा बदल्ने आँट गरिनँ, त्यो बेग्लै कुरा हो त्यसबेला लाग्थ्योः मेरा समग्र दुखहरुको कारण मेरो वरपरको वातावरण हो, यसबाट साहसपूर्वक बाहिरिएँ भने नयाँ दुख आउलान् तर तत्क्षणका दुरुह दुखहरु गायब भएर जानेछन् कति गलत थिएँ !


Read more from Dashain Issue

Debating partition of India: culpability and consequences




Read the whole story here

Why I write...

I do not know why I often tend to view people rather grimly: they usually are not as benevolent, well-intentioned and capable or strong as they appear to be. This assumption is founded on my own self-assessment, though I don’t have a clue as to whether it is justifiable to generalize an observation made in one individual. This being the fact, my views of writers as ‘capable’ people are not that encouraging: I tend to see them as people who intend to create really great and world-changing writings but most of the times end up producing parochial pieces. Also, given the fact that the society where we grow and learn is full of dishonesty, treachery, deceit and above else, mundanity, it is rather unrealistic to expect an entirely reinvigorating work of writing from every other person who scribbles words in paper.


On life's challenges

Somebody has said: “I was born intelligent but education ruined me”. I was born a mere child, as everyone is, and grew up as an ordinary teenager eventually landing up in youth and then adulthood. The extent to which formal education helped me to learn about the world may be debatable but it definitely did not ruin me. There were, however, things that nearly ruined me. There came moments when I contemplated some difficult choices. And there came and passed periods when I underwent through an apparently everlasting spell of agony. There came bends in life from which it was very tempting to move straight ahead instead of following the zigzag course.


Read more